Dünya, bazen şekilsiz bir hal alır
Zihinler bulanır
Hikayeler silikleşir, bir gölge gibi kaybolur
Gözlerimizdeki bulanıklık gerçeği göremez
Baykuşun kızıl gözleri korkunç bir şekilde bakar
Sunak eğilir ve mezarın kurtları orada kaynaşır
Yükselen sutunlar irmensul mabetine benzer
Şaşkın bilge kekeleyerek gider.

Ucubeler, insan ruhuna sinerken
Bir zamanlar erdem denen şeyler biçimlerini yitirir
Artık onur yok, inanç yok, hiçbir şey yok
Dağınık kalabalık, kaynaşan bir sesle süzülür
Dokunuruz, görürüz, ama artık bizden değildir
Köleliğin arifliğiyle bakar karanlık gözler
Zihnin her düşüncesi, bir labirentlerde dolaşır.

Zaman ve mekân varlığın yanılsamadır
Beden,omurgasız şuursuzdur artık
Bir başka boyutun sınırına çizilen yollarda
Zihnin çıldıran sesi, peydah olur
Ne umut vardır, ne de gerçek
İnsan aklının uçurumlarında
Bir çıkış yolu bir kaçış yolu aramak
Belkide dünyanın dışına çıkmak
Gerçek, sadece bir hayaldir artık
Ve biz, bir zamanlar var olduğumuzu hayal ederiz.

.

Mustafa yaman
13 kasım2025