sıkışıp kalan umutların arasında yapayalnız şimdi acılarım
öyle bir yerindeyim ki hayatın ne dönmek mümkün ne ölmek
soramadığım,konuşamadığım,anlatamadığım cümlelerim var
ne bilmek mümkün artık beni ne de öldürmek artık

kimsesizliğime mi yanmak lazım şimdi yoksa suskunluğuma mı
yoksa dayanmak mı lazım yeniden en bedelsiz hayatlara
baş koymaksa bu yola gereken ben kestim gitti tüm başları kökünden
koyulacak baş bırakmadım bedende,söylenecek söz bırakmadım

susmak mı lazım yeniden ama gelmiyor içimden hayata inat
sonbaharları aldım koynuma baharları düşlemeyi bıraktım
kanlara bulanmayı seçtim tepeden tırnağa yaraları sarmayı bıraktım
öyle alışmışım ki bir yerlerin acımasına üflemeyi bıraktım yaralarıma

şimdi...
ödenen bedellere yeniden ağlama zamanı
söylenemeyen sözcükleri kalpten silme zamanı
şimdi acısını duyma zamanı hayatın yeniden.