AŞK'A SEFER
Başladım ve bitirdim aşk denilen yolu ben
İlk adımda yalnızdım, şimdi ise kederli Vardığım zirvelerden hüsran ile dönerken Yola çıkanlar gördüm, ikişerli dörderli Menzile varamazlar, kimde var o metanet Benim dediklerimi sanmayın ki kehanet Masal olan her sevda bu çıkmaza delalet Tadana zehir ama tatmayana şekerli Bilsem ki dinler beni, hiç olmazsa birisi Vakit çok geç olmadan, “akil” olsa dirisi Lakin gönül ukala, dünyanın en haris’i Sorsam; âlem arazi, kendi de dört çekerli Yola çıkan yolcunun ne adres soracağı, Bir kul vardır, ne de han, bir gece kalacağı Girift bir bilmecedir, ona ne olacağı Bilinmez, çünkü bu yol kıvrım kıvrım dönerli Kim bilir ulvi aşka, varacak yol belki bu Ya bir başaran olur ya imha olur topu Ya aklı ziyan eder unutur soyu sopu Muammadır âşık mı, maşuk mudur değerli Aşk şarabı içene, gayrı lisan kar etmez Ateşe düşmüş gönül, ona okyanus yetmez Darbe üstüne darbe kurşun olsa fark etmez Oyun iki kişilik, bir hatun’lu bir er’li Velev ki iki kulun, birinde can yanacak Arar dururken biri diğeri hep kaçacak Bu kilitli bir sandık, anahtar yok açacak Ne çilingir başardı, ne elinde keser’li Dönecek o’da bir gün çıktığı yolculuktan Benim gibi harabe, yanarak susuzluktan Kıyamet koptuğunu sanarak onsuzluktan Taşıdığı yüklerle, eşek gibi semerli Sanki “çıkmayın” desem, beni dinler miydiniz? Sanmıyorum! .. Siz yine, o şansı(!) denerdiniz Onlar bilmez ki, sizler; “Her şeye değerdiniz” Bilmesi gerekenler, “kahpelikte hünerli” Kadir Albayrak |