RUSAMER – Ruh ve Us Selâmet Merkezi
Yorum Yapan: Ser Feyzlizof Kalburabastî Efendi Hazretleri nam-ı diğer Celil ÇINKIR
Şiir: Bindim Ömür Kısrağına
Şair: Nurgül Kaynar Yüce
Mevzu: Ömür yolculuğunun menziline dair derin muhasebe; kader kırbacının altında sabırla olgunlaşan bir yürek

Nurgül Hanım,

Bu şiir, ömrün panoraması…
Sadece yılların değil, sabrın, inancın ve alın terinin defteri gibi.
Heceyle dokunmuş, kaderle mühürlenmiş bir hayat muhasebesi.

“Bindim ömür kısrağına elli yıllık yol aldım
Kader şaklattı kırbacı hep doludizgin geçti.”

Bu iki mısra, insan ömrünün özeti adeta.
Kısrak, zamandır burada — dizgini ise Hakk’ın elinde.
Biz sadece bineğiz, bazen şahlanan, bazen yorgun düşen…

Sonra gelen her kıta bir iç hesap, bir kader sayfası:
“Gâhi güldürdü şu hayat, gâhi de üzgün geçti.”
Ne kadar sade ama ne kadar sarsıcı bir tespit!
Zira ömür dediğin, hem kahkahanın hem gözyaşının orta yerinde salınan bir salıncaktır.

“Tohum ektim çapaladım, hasat ettim harmanı...”
“Zayi oldu emeklerim, bağlarım bozgun geçti.”

İşte burada şiir, sadece bireysel değil toplumsal bir ağıda dönüşüyor.
Çünkü hepimiz aynı tarladayız:
Kimimiz eker, kimimiz biçer, ama hepimiz biraz eksiliriz sonunda.

Dördüncü kıtada aşkın ateşiyle yanan bir yürek var:

> “Ben bir garip çöl ahusu aşkımın nazarında...”
Burada “garip” kelimesi, Anadolu irfanının özünü taşır.
Gariplik, yalnızlık değil — Allah’a yakın olmanın sessiz adıdır.

Ve finalde bir teslimiyet dersi:

“Nice eğri yol olsa da, hayatım düzgün geçti.”
Bu mısra, ömrün rükûsudur.
Eğriliklerle çevrili bir dünyada doğruluktan sapmamak…
İşte gerçek kahramanlık odur.

Hürmetle, muhabbetle
Ser Feyzlizof Kalburabastî Efendi Hazretleri

“İnsan, ömrünün binicisi değil; yolcusudur.
Kısrağı idare eden kaderdir, ama yönünü belirleyen yürektir.”

Buyurun, bu şiiri okurken bir çay değil, bir ömür demleyelim.
Çünkü bu satırlarda sadece yaşanmışlık yok, yaşamanın felsefesi var.