0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
52
Okunma
Hiç kimseden isteyerek gitmiyorum ,
Bir perde gibi kapanan gençliğimden başka.
Başımı eğdim, uzun süre bekledim,
Bir daha açılmadı o perde.
Gençliğimle ne kadar da samimiydim.
Zamanın geçmediğini sanıyordum
Emek doldurur, günü boşaltırdım
En umut dolu hikayelerde.
Farkında olmadan heba denizine dalmışım,
Nasıl boşa yaşadığımı bilmeden .
Aslında bu niyetim değildi.
Yırtık elbisenin üzeri mecburen yamanır.
Kollarında sevgili değil;
Evine ekmeği taşıyan insanın kaderidir bu
Yaşanmadan kapanır perde.
Orhan Gülaçar
