Nihalnâme’den: Rızânın Secdesi

Ey Kalbimin Yedi Kat Semâsı,
Sevda ile mühürlenmiş mülküm…
Ben onu sevdim,
Tıpkı güneşin gölgeye razı oluşu gibi,
Dönmese de dönsün diye değil —
Ben onun sûretini,
Zamanın atlasına nakşettim.

O beni seçerse,
Bu, Kudret Eli’nden dökülen bir inci olur,
Bir hikmet olur,
Bir miraç gecesi gibi…

Seçmezse,
Ben yine de adını
Gönül rahlesine yazıp
Her secdemde ona doğru eğilirim.

Ama ey Varlıkların Varlığı,
Ey “Ol” deyişle var eden Kelâm!
Eğer onun gönül kandili
Hâlâ bana doğru titriyorsa,
Ve kalbi benim adımla çarpıyorsa gizliden —
Beni ona yaz,
Onu da bana mühürle…

Lâkin,
Eğer o kandil başka bir kıbleye dönmüşse,
Ve ben onun duâsında yok isem artık —
O hâlde bana,
Onsuzluğun sırlarında
Yanmayı ve sabrı öğret.
Ve lütfen Allah’ım,
Aşkı kalbimde aziz kıl,
Beni ihlâsla taş gibi eyle,
Ama duâ gibi kırılgan bırak…