Bir sabah doğdu umut,
Karanlığı yaran bir aydınlıkla...
Bir milletin küllerinden yeniden doğduğu,
Bir destanın kanla, emekle, alın teriyle yazıldığı sabah…

Adı Cumhuriyet’ti.
Özgürlüğün, eşitliğin, insan onurunun adı.
Bir ulusun zincirlerini kırdığı,
Kendi kaderine sahip çıktığı o büyük gün…

Dağ başlarında yankılandı ilk ezan,
Bayrak dalgalandı yeniden göklerde.
Bir çocuk gülümsedi köy okulunda,
Bir ana “artık korkma” dedi oğluna,
Bir asker şapkasını çıkardı, alnını sildi,
Ve gözlerinden yaşlar süzüldü sessizce:
“Bitti esaret… Artık biz varız!”

Kara tahta başında bir öğretmen,
Elinde tebeşirle yazdı ilk harfleri:
“C – U – M – H – U – R – İ – Y – E – T”
O harfler umut oldu Anadolu’nun dört bir yanına,
O kelime yüreklerde bayrak gibi dalgalandı.

Her evin duvarına asıldı bir resim,
Bir yüz: dik, vakur, kararlı…
Bir bakış: geleceğe bakan,
Bir yürek: milleti için atan…
Adı Mustafa Kemal Atatürk’tü.

Cumhuriyet onun en büyük eseri,
Bir ulusun kalbinde sönmeyen meşale.
Kadınlar yürüdü sokaklara,
Artık başlarını dik tutarak,
Köylerde kız çocukları okula gitti,
Bir defter, bir kalem, bir hayal taşır oldular.

Toprakta köylü bereketi ekti yeniden,
Şehirde işçi alın terini armağan etti vatana,
Gençlik bir yemin etti:
“Biz bu emaneti sonsuza dek yaşatacağız.”

Bugün 29 Ekim!
Kırmızı beyaz bayraklar gökleri süsler,
Çocukların ellerinde umut çiçek açar.
Bir millet bir kez daha der ki:
“Yaşasın Cumhuriyet!”

Yüzyıllar geçse de bu topraklarda,
Bir ses yankılanacak her kalpte:
“Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir.”
Ve her 29 Ekim’de,
O ses yeniden doğacak çocukların gülüşlerinde,
Kadınların dualarında,
Yaşlıların gözyaşında,
Bir ülkenin gururunda…

Ey Cumhuriyet!
Sen bir bayramdan ötesin,
Sen bir yaşam biçimisin,
Bir vicdanın, bir onurun adısın.

Ozan Güner der ki:
“Bir meşale yandı Samsun kıyısında,
Bir umut büyüdü Ankara’da,
Ve bugün o ışık her evin penceresinde,
Her çocuğun kalbinde parlıyor hâlâ…”

Yaşasın Cumhuriyet!
Yaşasın Mustafa Kemal Atatürk!

Ozan Güner Kaymak
Amsterdam 28 .10.2025