Erkekliğe sürülen leke
ne bir kadının gidişidir
ne de ardında bıraktığı sessizlik.
Asıl leke,
yalvaran bir sesin boğazda düğümlenmesidir.

Gitmek isteyene yol ver,
ardına bakmadan gitsin.
Çünkü giden,
çoktan vazgeçmiştir senden.
Ve vazgeçenin arkasından
onur eğilmez.

Muhannete minnet etme,
acıdan sadaka dilenme.
Bir omuz eksildi diye
dünya yıkılmaz.
Yıkılan şey,
insanın kendine olan saygısıdır
onu da ancak sen yıkarsın.

Ağlayacaksan,
geceyle aranda kalsın.
Ruhsuz bir kalbin ardından
gözyaşı harcama.
Gözyaşı kıymetlidir,
hak edene dökülür.

Seni seven,
gitmez.
Gitmezse de kaybolmaz.
Bulur yolunu,
gelir.
Çünkü sevgi,
adres şaşırmaz.

Sevdiğin uğruna ölmek kolaydır,
asıl marifet
kendin için yaşamayı bilmektir.
Her yüzüne gülen dost değildir;
iyi günde kalabalık çoktur,
kötü günde sessizlik konuşur.

İhanet,
bir kapıyı kapatıp gitmek değildir;
ihanet,
geride bıraktığını suçlu hissettirmektir.
Kalleşlik,
sevginin üstüne basıp
kendini temize çıkarmaktır.

Duygusal ol ama
kendini kaybedecek kadar değil.
Aşkın badesini iç
ama sarhoş olup
yolunu unutma.
Kimseye tutunup
boşlukta kalma.

Bir “elveda” duyduğunda
diz çökme.
Başını dik tut.
Çünkü her gidiş
bir kayıp değildir;
bazıları kurtuluştur.

Ve unutma:
Gidene dokun tekmeyi,
kendine sarıl.

Ozan Güner Kaymak
Amsterdam 13.12.2025