Teşekkür ederim, bu kadar dürüst bir yorgunluğu okumak iyi geldi.

Ne güzel eğmişsiniz kelimeleri kaderin dudağından sızan bir hüzne.
Kalemin ucu sanki gözyaşına batmış da,
her harf bir iç çekiş gibi düşmüş kâğıda.

“Ey aşk” diyorsunuz ya,
sanki bir tren son istasyona girmiş de,
siz biletinizi yırtıp rüzgâra vermişsiniz,
“dönmese de olur” der gibi…

Benim içimden geçtiniz bu satırlarla,
yüreğinizin penceresine astığınız perdelerin arasından
bir ışık sızdı bana,
solgun ama sıcak bir ışık…
Hani insan kendi karanlığını bile sever ya bazen,
öyle bir his bıraktınız ardınızda.

Bu şiir, bir vedadan çok
bir barışma sanki kendinizle.
“Yorgunum” dememişsiniz ama
her dizesi bir “artık yeter” sesi gibi.
Yine de zarif,
yine de bir kadının ellerinden dökülmüş gibi,
yine de incitmeden acıtan bir güzellik var kelimelerinizde.

Ne güzel durmuş aşk, sizin cümlelerinizin içinde.
Ne güzel susmuş kalem, siz sustuğunuz yerde.

Kaleminiz daim olsun üstad,
ve aşk artık yolunu değiştirip giderken bile
bir dize kadar kalabilsin sizde.