Hayat, geçip giden yıllara artık benzemiyor .
Bakışlarımızı genç tavırlarla süslüyoruz...
Ruhumuz değişmiyor ama yüzlerimiz eskiyor .
Arada sırada saygıyla karışık alaylı yaklaşımlar yapıyorlar !..
Yabancı ortamlarda Abla Ağabey diye hitap eden pek kalmadı .
Anlamsız sabırlarla kuşandık.
Bir zamanlar omuzlarına sarıldığımız insanlar birbir kayboluyor.
Sokaklarda gölgelerimizle daha az karşılaşıyoruz.
İnsan çaptan düşünce ;
Farklı istemsiz bir yalnızlık yaşıyor .
Gençlikten bugünlere gelene kadar sanki ,
Mucizevi kader dönüşümleri hiç yaşamadık ,
Doğru yoldan başarıya ulaşmadık ,
Zor şartlarda çalışıp ter dökmedik ,
Annemizin babamızın çocuğu olmadık ,
Yüreğimize hiç güzel duygularla doldurmadık ...
Öyle ardımızda silik bir gölge gibi kalmış o günler ...
Akrabamız dostumuz çokmuş da
Biz bir köşede unutulmuş ,
Hızla geçen günlere yetişememiş ,
Hayatımıza kattığımız değerler değersizleşmiş,
Sevinçlerimizi besleyecek coşkuları ;
Piyango çekilişinde çıkacak ikramiye gibi bekliyoruz .
Dizleri ağrısız yürüyenlere imreniyoruz .
Birkaç ağarmamış saç teliyle teselli buluyoruz.
Ütülü gömleklerimizin kollarını sıvayıp kendimizi dışarı attığımız
Hiç yorulmadığımız günlerin üzerinden seneler geçti .
Fırsat trenleri çoktan kaçtı ...
Kalbimiz yinede hala bir şeylere heyecanlanacak gibi atıyor ...
Ne bileyim işte
Gönül bir türlü yaşlanmıyor .

Orhan Gülaçar