ÜşüyorumÜşüyorum; Hiçbir kasım bu kadar soğuk olmamıştı Esen, Bomboşşş bir rüzgar İliklerimden…… Sirenler çalıyor, gecenin zifirinden. Öyle yorgunum ki mücadeleden Kaçmak, kaçmak geliyor, Kendimden. Bitkinim, Sevilmeden sevmekten Vermek, vermek, vermek…. Hep vermekten. Ne zaman yorulsam bu seferden Ve ne zaman yenilsem, Bir çocuk çağırır, Zamanın gerisinden Sıcak sobanın ardına sığınan ince bedeninden Sabun kokusu eser. Islak göğsüne değen minderinde Uyumak, Uyumak gelir içimden Bir daha uyanmamak Susdurmak ruhumu Bir daha hiç konuşturmamak. Neler vermezdim neler Mümkün olsa yeniden çocuk olmak. Ne zormuş Allah’ım Ne zormuş, Ayakta durmak! |