9
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1002
Okunma
Üşüyorum;
Hiçbir kasım bu kadar soğuk olmamıştı
Esen,
Bomboşşş bir rüzgar
İliklerimden……
Sirenler çalıyor, gecenin zifirinden.
Öyle yorgunum ki mücadeleden
Kaçmak, kaçmak geliyor,
Kendimden.
Bitkinim,
Sevilmeden sevmekten
Vermek, vermek, vermek….
Hep vermekten.
Ne zaman yorulsam bu seferden
Ve ne zaman yenilsem,
Bir çocuk çağırır,
Zamanın gerisinden
Sıcak sobanın ardına sığınan ince bedeninden
Sabun kokusu eser.
Islak göğsüne değen minderinde
Uyumak,
Uyumak gelir içimden
Bir daha uyanmamak
Susdurmak ruhumu
Bir daha hiç konuşturmamak.
Neler vermezdim neler
Mümkün olsa yeniden çocuk olmak.
Ne zormuş Allah’ım
Ne zormuş,
Ayakta durmak!
Cevap Yaz