0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
78
Okunma
Sabahın serinliğinde Göynük’ün taş sokaklarına iner.
Elinde bir baston, omzunda eski bir aba.
Deri kokusu hâlâ üzerinde
ama yıllar önce dükkânını bırakmış.
Artık deriyi değil, insan kalbini yumuşatıyor.
Kimi görse, “Helal kazanç kalbe huzur verir evlat,” der.
Çocuklar onun arkasından “Debbağ Dede geçti!” diye seslenir.
Kimi zaman dere kenarında oturur, elini suya daldırır,
“Bu su çok gördü, çok yıkadı günahı” der,
Güneş batarken Göynük’ün Hacıabdi Camii’nde ezanı bekler.
5.0
100% (1)
