1
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
126
Okunma
Artık seni düşünmek bile dikkat isteyen bir şey,
çünkü her hatırlayışta bir şey eksiliyor içimden.
Bir bakışın, bir dokunuşun, bir gülüşün —
hepsi aynı yerden sızıyor zamana.
Ne kadar unutsam, o kadar benziyorum sana.
Bir gün demiştin ki,
insan sevdikçe büyür.
Ben seni büyüttükçe küçüldüm.
Sözlerini cebimde taşıdım,
bir anahtar gibi, hiçbir kapıyı açmayan.
Şimdi bütün şehir senin kadar uzak.
Her köşe başı senden dönüyor,
her ışık senin yüzüne benziyor ama
hiçbiri ısıtmıyor beni.
Kendime dokunur gibi söylüyorum seni,
her hecede biraz daha yorgun bir sesle.
Bir mektup olsa açılmazdın,
bir dua olsan bitmezdin.
Gecenin bir yerinde duruyor adın,
kimse duymuyor,
ben bile bazen yanlış hatırlıyorum —
ama yine de oradasın,
hiçbir zamana ait olmadan.
5.0
100% (9)
Cevap Yaz