3
Yorum
16
Beğeni
5,0
Puan
300
Okunma
Bir kelime aradım, düşmedi dile;
Suskunluğun tam ortasında büyüdü.
Gözler, aynalarla konuşmayı unuttu,
Ses mi kayıp, yoksa duyan mı küstü?
“Sözün Yıkıldığı Yerde”
Taş gibi ağırdı gecenin göğsü,
Ay, ölü bir hatırayı okşar gibiydi
Zaman bir mumdu yanıp tutuştu ,
yanarken ağlayan,;
Eridikçe kendine küskün, sana kinliydi.
Ben yürüdüm içime, ıssız bir patika,
Ne yol belli, ne varılacak yer;
Her adımda bir ben daha sustu,
En sonunda içimde bir çığlık biter…
Ve şiir;
Bir mezar taşı gibi dikilir kalbe,
Okuyana sükût, yazana cehennemdir
belki de.
Ayşe Kavak
5.0
100% (8)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz