RUHUM ÇÜRÜDÜ...
Geride bıraktık ömrü vesselam,
Ne bir dost, ne akran, yâren kalmadı.
Gönlümüz dolsa da çıkmıyor kelâm,
Ömür küpü doldu, çilem dolmadı.

Bor’da pazar bitti, Niğde ıradı,
Alıp satacağım tükendi artık.
Bilmem sattıklarım kime yaradı;
Bazen elden verdik, kimine tarttık.

Verdik de, geriden ele sattılar,
Sırtları taşımaz böyle bir yükü.
Helâlimi haram mala kattılar,
Dilerim satanın kurusun kökü.

Dizlerim çıkmıyor artık yokuşu,
Yürek sancılarım dışa vuruyor.
Yine viranenin öten baykuşu,
Geleceğe saatleri kuruyor.

Gecenin ardından şafak sökmüyor,
Ardı, önü kara bir zamandayız.
Güvendiklerimiz yüze bakmıyor,
Derman kâr eylemez; ah amandayız.

Elveda güzellik, ömre elveda,
Ne et kaldı, ne ot; güller kurudu.
Olsa bin yıl daha, verilse vâde;
Nice tuzaklarda rûhum çürüdü...

29.12.2019 (Arşiv)
Fatih-İST.

Enver Özçağlayan