7
Yorum
22
Beğeni
5,0
Puan
188
Okunma
Camdan bir bahçede durdum,
şehir altımda, gök üstümdeydi.
Rüzgârın diliyle konuştu içim,
“Ey gönül,” dedi, “yolun göğe değdi.”
Bir dua asılı kaldı dudağımda,
rüzgâr taşıdı, ışık anladı.
Şehrin gürültüsü sustu bir anda,
kalbimle göğün sesi kanadı.
Soğuk bir camda ısındı elim,
Londra uyudu, ben uyanıktım.
Bir cümle düştü içimin derinliğine:
“Yüksekliğe değil, derine çıktım.”
Güneş battı, gök nar gibi yandı,
turuncu bir mısra düştü semaya.
Yazdım defterime sessizce,
“Her şehirde bir gök var ama
yalnız birinde dua eder kalbim.”
LONDRA
5.0
100% (12)
Cevap Yaz