Kadın…

Bana ne zaman seni sorsalar
“Unuttum” diyorum,
Bir adın kaldı aklımda,
Başka hiçbir şeyin yok bende.

Ama yalan bu.
Ben seni unutamadım, kadın.
Ne gözlerin gözlerimin önünden gitti,
Ne kokun burnumdan dindi,
Ne sesin kulaklarımdan çıktı.

Seni unutmak şöyle dursun,
Nefes aldığım her an
Senle olan konuşmalarımız düşüyor aklıma:
Bir saatlik kahve ve sigara mı,
Saatler süren mesajlaşmalar mı,
Şarap sohbetleri mi…

Sen, çuval giyse yakışacak kadın.
En çok mavi yakışıyor sana,
Siyah sende ayrı bir hava,
Kırmızı elbisenin teninle uyumunu
Anlatmaya kelime yetmez.

Dedim ya kadın,
Senin hakkında hiçbir şeyi unutamıyorum.
Kalbim sende takılı kaldı.
Kaç ay geçti, unutamadım seni.

Bu bir aşk mı, sevda mı
Yoksa saplantı mı bilmiyorum.
Ama ben seni çok seviyorum kadın.
Çok seviyorum…

Haydi yaz bana.
“Ben de seni seviyorum” de.
Ama “Biz birbirimize olmayız” da,
Bir şey de, susma kadın.
Suskunluğun bana
Ölüm acısından beter…

Ve bil ki, seni unutmak değil,
seninle yaşamadan yaşamak öldürüyor beni.