Senin adını andığımda
Göğsümde saklı bir bahar uyanır
Ve nefesim sana döner
Her hecede, her susuşta…

Nefessin sen, nefessin sen
Yaşamın kalbimdeki adı
Nefessin sen, nefessin sen
Benim var oluş sebebim yalnızca…

Sensiz kalan an boğulmuş bir gece
Karanlık, ağır ve ışığa susamış
Ama bir tebessümün dokununca
Yeniden hayat başlar içimde.

Nefessin sen, nefessin sen
Yaşamın kalbimdeki adı
Nefessin sen, nefessin sen
Benim var oluş sebebim yalnızca…

Bir gül açar rüzgârda, kokusunda sen varsın
Her şiirimde dolaşır soluğun
Bir gün sustuğumda bile bil ki
Nefesim sende yaşamaya devam eder.

Bazen susarım, kelimeler yetmez
Sessizlikte yalnız sen konuşursun
Gözyaşım bile toprağa düşerken
Senin nefesine karışır, can bulur…

Nefessin sen, nefessin sen
Göğe yükselen duam benim
Nefessin sen, nefessin sen
Son nefesimde bile adın var…

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(2 Ekim 2025)