Ah Yuşa!...Bir gidişin vardı ki.. Hiç böyle gidişler yaşamadı seven gönüller.. Zaten bırakmak kolay olmamıştı seni. Gitmiştin bir kere.. Şimdi anlıyorduk bir baba niye özler, Bir anne niye ağlar.. Altı ay gibi bir zaman sonrası, Seni bırakmak zor geliyordu bize. Şimdi anlıyorduk ailendeki sensizliği, Bir köşeye sinip ağlamayı.. Her akşam sesini duymayı.. Zordu be Yuşa.. Sensizlik çok zordu.. Ah Yuşa!.. Görüyorum ki herkes özlüyor seni, Tıpkı annen baban gibi.. Resminle kucaklaşıyor gözyaşları. Ne çok sevmiştik seni Yuşa.. Hatırlar mısın? Konuşmazdın bizlerle, Öylesine bakardın… Gözlerin anlatırdı çok şeyi.. Hani yerlere bırakırdın ya kendini.. Sana koşardık, Hep sevdirdin kendini bize Yuşa.. Buradayken en çok gülmeyi öğrenmiştik Seninle umutluyduk..ama şimdi.. Gitmiştin Yuşa!.. Ardından sevenleri bırakarak Sevenlere gitmiştin.. Şimdi bizde ağlamak. Sensizliğe haykırmak.. Zordu be Yuşa senden ayrılmak.. Umudumuzdun sen.. umutlarıydın.. hepimizindin. Ah Yuşa!.. Yoksun ki burada.. Bilseydin bırakmazdın belki.. Adını sayıklıyoruz. Bazen değil her gün özlüyoruz.. Bir gün dön Yuşa.. Yolunu bekleyenler gibi bekleyeceğiz.. Ve seni hep seveceğiz Yuşa.. 12/11/2008 feridizm |
mezar tarafından 3/9/2009 2:07:10 PM zamanında düzenlenmiştir.