emin misin
topladın mı kendinden arta kalan ne varsa
gülüşünü
öpüşünü
çocuklar gibi küsüşünü
aldın mı kalbimin kılcallarından

iyi bak içime
senden bir iz
bir işaret kalmasın
öyle bit git ki
felç ettiğin bu aşk
bir daha ayağa kalkamasın

hadi…
yarayı kızgın bıçakla dağlar gibi
bas göğsüme yokluğunu
sana dair hissettiğim ne varsa
kör düğümle mühürle
bir gidişin hakkını vere vere
ezmeyi ezberlediğin kalbimi eze eze
git…

gittin diye
geçmem sana olan sevdamdan
puşt bir mermi gibi
şarjörüme ihanet etmem

bir mızrak gibi dik
ve erkekçe
çekerim acımı
eğilip
bükülmem

kallavi fırtınalar dizilse yollarıma
yelkenim yırtılıp
küreklerim kırılsa
hep seni gösterir pusulam
hep sen yönüne kırılır dümenim
aşüfte limanlara uğramam.

en fazla…
tutup Rakı’nın beyaz ellerinden
ya duvarları kanatırım yumruğumla
ya da
duvarlara senin adını yazarım
kendi kanımla.