Toprak kanıyor, ama gözler hep yukarıda.
Tarihin ağırlığı omuzlarda,
Ve her sınır,
Kör bir bıçakla, insanın yüreğine çiziliyor

Güçler gizli elleriyle sahneyi kuruyor,
Yerleşimler, abluka, anlaşmalar…

Her hamle yeni bir oyun
Ve insanlar hâlâ direniyor,
Hâlâ nefes alıyor barut kokulu sokaklarda

Kardeş kardeşle sınanıyor
İnceliyor mescidin duvarları

İnsanlık susuyor.
Medya susuyor
Çocuklar susuyor

Hasret hepsi bir damla suya
Ama biliyorum
Çığlıklar ulaşacak bir gün uzak diyarlara.

Bir çocuğun gözyaşı, bir annenin feryadı
Duyulacak biliyorum
İnecek perde perde
Yankılanıcak Dünya sahnesinde

Kırılacak bir gün
İç içe geçmiş siyaset,
Tarih, ekonomi, strateji...

Ama direnen ruhu kıramaz hiçbir şey
Filistin’den yükselen nefes,
Bütün zulümlere rağmen hâlâ özgürlük şarkısını söyleyecek

Ve dünya…
Artık sessiz kalma.
Bir el uzat, bir ses çıkar, bir adım at.
Küçük bir direnç bile tüm zincirleri kırabilir.

Bu çağrı sana, bana, bize ey insanlık
Hepimizin nefesi, hepimizin direnci,
Birlikte dünyayı değiştirebilir
Bir başkasına umut olup
Rafah’a yeniden refahı getirebilir....