Susmaları biriktiriyorum bu aralar
Geveze dilime pranga taktım
Etrafımda yeteri kadar var zaten
Sorulan tüm suallere aynı cevabı veriyorum
Bilmiyorum
Bilmemek ne güzel nimetmiş öyle
Çok geç öğrendim
Bir de kendimle konuşmayı bırakabilsem keşke
Onu da öğreneceğim elbet
Geçen beni sormuşsun
Olur olmaz konuşuyor mu yine demişsin
Evet konuşuyorum
Haksızlığı konuşuyorum yine
Adaletsizliği ve kapitalizmin acımasızlığını
Ama insanlara kızmıyorum artık
Hükümetlere de sövmüyorum
İnanmadığını biliyorum bende inanmıyorum
Tanrı beni böyle yaratmış bir sebebi var biliyorum
Bak uzun zamandan sonra ilk defa biliyorum dedim
Neyse sana anlatmak istediklerim var
Susmalardan önce biriktirdiklerimden
Küçük bir hanımefendiyle tanıştım
Sahaf Rıfat abinin sokağında
Köşe başına sinmiş
Soğukta titriyordu
Dalgalı dağınık saçlarıyla
Yüzü süzülmüş çelimsiz
Gözleri dünyayla yaşıt
Kibrit satıyor zavallı
Beni bilirsin dede yadigarı
Muhtar çakmağıyla yakarım cigaramı
Geçen yakayım dedim
Kibritlerden bulamadım
Paltomun tüm cepleri kibrit
Ne ara aldım bunları bilmiyorum
Her gün uğruyorum yanına
Bazen ayaküstü bazen saatlerce kalıyorum
Başlarda çok konuştum çok sordum
Hep aynı cevabı verdi
Bilmiyorum
Aslında bildiğini biliyordum
Ya konuşmayı sevmiyordu
Ya da susmakla hatırlamamaya çalışıyordu
Susmayı ondan öğrendim biliyor musun
Gözlerinin arkasına sakladığı cevapları
Hiç konuşmadan anlattığında
Bir çocuktan öğrendim
Susmanın konuşmaktan çok fazla olduğunu...