Penceresiz Kondular
Başa döndük en başına
Bir gece vakti yapılan semtinin Penceresiz kondularına döndük Güneşe hasret karanlığın mabedlerine Çamurdan misketler yaptığımız Kuşlara uçurtma dediğimiz zamanlara Yoksulluğun demir attığı çocukluğumuza Üzerimizden akan yokluğa döndük Sofraların muhabbetle aşkla Donatıldığı masumane evlere Hiç bir şey iken Her şey olduğumuz günlere Ah yamalı ayakkabılarımdan İçeri sızan zemheri soluğu Sana bıraktım böbreklerimden birini Seninle başladı yarımlık Ve senden kalanı aldı Sana benzeyenler senin gibi olanlar Başa döndük en başına Sobaların etrafında toplanıp Hayaller kurduğumuz zamana Türküler çığırdığımız gençliğimize Aşkın dokunmak olmadığı vakitlere Umudumuzun okyanusları aştığı günlere Ah boynu kopasıca zaman Ne çok şey aldın Benden bizden hepimizden |