Gecenin ardından bir sabah doğuyor,
Solmuş renkler, yeniden canlanıyor.
Karanlık hâlâ var ama hafifledi
Ve içimde bir sıcaklık filizleniyor.

Düşlerim yeniden şekil alıyor,
Kırık camlardan ışık sızıyor.
Her parçanın bir değeri var artık
Ve her yara bir ders veriyor.

Adımlarım yavaş ama kararlı,
Çukurdan çıkıyorum, gölgeler ardımda.
Her nefeste hayatın tadını alıyorum
Ve her bakış, yeni bir ufuk açıyor.

Sessizlik bir dost gibi yanımda,
Artık korkutmuyor, öğretici oluyor.
Kendi sesimi duyuyorum net
Ve kaybolan zaman yerine dönüyor.

Gözlerimde umut bir kıvılcım,
Kalbimde ateş, eskisinden güçlü.
Düşlerim yeniden filizleniyor
Ve hayallerimle el ele yürüyorum.

Her yara bir anı, her anı bir güç,
Kendi çukurumdan yükseliyorum.
Karanlığın dersini aldım
Ve artık korkularımı tanıyorum.

Yağmurun sesi bile neşeyle çalıyor,
Dalgalar gibi ritim tutuyor yüreğim.
Artık çukur bir hatıra
Ve geçmiş bir gölge olarak kalıyor.

Adım adım yeni bir yol çiziyorum,
Kendi ışığımı taşıyarak ilerliyorum.
Her gün, yeniden doğmak için bir fırsat
Ve her nefes, hayatın hediyesi.

Kendi gölgemle barıştım artık,
O da yanımda, rehberim oldu.
Geçmişin acıları bir taş gibi ağır değil,
Sadece beni şekillendiren bir heykel.

Karanlık yok olmadı belki,
Ama artık ben de yok değilim.
Her çukur bir basamak,
Her düşüş bir yükselişin habercisi.

Gözlerimde yeni bir ufuk,
Kalbimde taze bir ritim.
Hayata tutunuyorum, eksik ama bütün
Ve kendi ışığımı buldum sonunda.

Şimdi biliyorum, karanlık sadece bir başlangıç,
Çukurdan doğan her yürek,
Yeniden parlayabilir
Ve en derin acılardan bile güç alabilir.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(20 Eylül 2025)