Gönlümün aynasından bir an bak da kendine;
Seni ellerden değil, biraz da benden dinle.
Yıllar akıp giderken kanma ağyâr fendine,
Seni ellerden değil, biraz da benden dinle.

Gözlerinin yeşili İznik çinisine denk,
Dalgalanan saçların Marmara’yla hem ahenk.
Isparta’nın gülleri dudağından alır renk,
Seni ellerden değil, biraz da benden dinle.

Servi desem boyuna, ondan da edâlısın,
Kaşlarından söz etsem, hançerden belalısın.
Hele o gülüşünle musiki sadâlısın,
Seni ellerden değil, biraz da benden dinle.

Yürüyüşün öyle ki; sanki uçar gibisin,
Uzaklarda olsan da, yakından gelir sesin.
İçimde hep sen varsın; huri mi, melek misin?
Seni ellerden değil, biraz da benden dinle.

Gel beraber olalım ömür boyu seninle,
Âleme barış gelir bir olursan benimle.
Yeni çiçekler açar buluşursan sevgimle,
Seni ellerden değil, biraz da benden dinle.

02.11.2013 Fatih-İST.

Enver Özçağlayan