BEYNİ NASIR TUTMUŞ İNSANLARLA

İyiliğe aç, sevgiye muhtaç
Bir nefret girdabında,

Garip hallerimizle
Bir eksik bir fazlaya
Tav olmuş,

Mevsimlik işçiler gibiyiz,

İzliyorum
Hayata mecbur edilmişlerin
Dik duruşunu,

Ve haysiyet
Organından yoksun
Kahpelik erbabı
Nefs tüccarlarını,

İzahı ne mümkün
Bu beyni nasır tutmuş
İnsanlara,

Alışmış kudurmustan beterdir
Tezini doğrulayan
Değişik bir dünya biçiminde
Adilce savaşa bilir misiniz ?

Terzisi yaşlı, terazisi şaşmış
Kumaşı bozuk, mayası kokmuş
Bu yaşam gemisinde,

Oturup sadece
Gelmişine geçmişine
Sövmekten başka
Ne gelir ki elden,

Bana her defasında
Mevzu edilen
İki çift sözede
Artık göz çıkarır kadar
Gıcığım,

Neymiş efendim
Cennet, cehennem
Şu günah, bu günah

Yahu bırakın be
Şu yaşadıklarımızı
Gördükçe

Ha en katmerlisi
Ha da en meşhur
Acılar yapışsın
Yakamıza

Ne fark eder ki ;

Biz daha mezara
Düşmeden çıra gibi
Yanmıyor muyuz ?

Demek ki Ademoğluna
Tanrı hiç şans tanımıyacak.

O zaman vay bizim
Halimize
Hadi rast gele
Ey ! Budala sürüsü

Göz göre, göre
Kana, kana

Yanmaya ve kül olup
Savrulmaya devam....

Nevzat TAŞKIRAN