Duyuyor musun
Sana sesleniyorum
Oralarda bir yerde bıraktım
Sana ait olan tüm hatıralarımı
Şimdi, çekip gitme vaktidir
Uykularımın sarhoşluğun da
Bu sokakların karanlıklarını,
Bu şehrin yalnızlığını,
Sana terk ediyorum.
Sana kalsın çaresiz haykırışlarım
Uykusuz nice geceleri yaşadım
Bu sokaklar tanır, bilir beni
Artık hüzünlü değil gecelerim
Uslanmaz bir gamsızlığın
Tababet-i ruhiyesindeyim

Sen varken,
Artık boğuluyorum bu şehirde.
Bir yerler de unuttum kendimi.
Yoruldum her şeyden,
Bitkisel bir rüyada,
Asılı kaldı düşlerim.
Tutsak edildi ruhum,
Bir başıma çekildim işkencelere,
Bencil ve zalimdi tüm sözlerin.
Yüreğim buruk,
Gönlüm her şeyine kırgın.

Yoruldum seni sevmekten,
Merhametsiz gözlerinden.
Söyler misin insan nasıl yaşar,
Hicrana bulanmış bir kalp ile.
Nasıl nefes alır,
Boğazında biriken düğümler ile.
Bilirim dokunmaz sana hiç bir intizarım.
Anlamı yok nasılsa acıyan yanlarımın.
Biliyorum ıslah etmez seni,
Ne dualarım,
Ne kahırlarım.

Henüz uykuda iken tüm şehir,
Sabah olmadan,
Duymadan sesimi hiç kimse,
Gidiyorum bu şehirden.
Heybem de yüklü kederler.
Sana kalsın vedalar,
Sana kalsın bu şehir.

Gün gelir utanırsan aynalardan,
Belki vicdanın ele verir seni,
Yargılanırsın baktığın her yerde.
Sana kalsın özürlerin,
Affetmiyor işte,
Affetmiyor yüreğim.

"Sustum İşte" şiir kitabından