0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
95
Okunma
Hakikat ve Maneviyat
Muhannete muhtaç etme bizi, ey sevgili.
Rahmet deryasının görünmez ki dibi.
Bir çerağ yak, gönlümüz aydınlansın.
Esen poyraz bile olsa, cem olduğu yer meltem sansın.
Bir benlik davası ki insan üzerinden,
Her acı, her çığlık beni yaralar ta derinden.
Bir garip görsem, gözüm yaşarır, boynum burkulur.
İnsan, cehalet gömleğini giydiği zaman burnundan solur.
Ey Rab, sen bilirsin her birimizi.
Bu ses sığ değil, derindir izi.
Hakikat nedir? Nerede maneviyat?
Dünya dediğin ne ki! Üç beş gülüş, sen de tat!
Murâdî, dalma deryaya, boğulursun.
Sen de bencileyin garip bir kulsun.
Murat Kerem
5.0
100% (3)
