Kurudu PınarlarımKurudu pınarlarım Susuz kaldım derede Gece gündüz ağlarım Oturup pencerede. Cıvıl cıvıl öterken Yüreğimdeki kuşlar Sanki öldüler erken Ortadan kaybolmuşlar. Ne gelen var ne giden Kapıma uğrayan yok Yalnız kalınca birden Derdim eskisinden çok. Kuru bir yaprak bile Bir şeyleri anlatır Gönlüm gelirse dile Dinleyeni ağlatır. Bayram yeri gibiydi Gönlüm eskiden benim Gelen tekrar gelirdi Çoktu benim sevenim. Kurudu dört bir yanım Hasret kaldım herşeye Şimdi kuru bir canım Mecalim yok sevmeye. Mehmet Ali Çıbıklı |