Soğuk kış günüydü, tanıştığımda;
Elinde çantası, sırtında kürkü…
İsmini söyledi, konuştuğumda;
Öğrendim kendisi Azeri Türk’ü…

Oğuz soyundandı Selami Aydın!
İnan çok sevindim, dedim günaydın!
Hem şık hem efendi, şirin bir beydin;
Bırakıp gelmiştin, çok uzak şark/ı…

Geldiği yer soğuk, kendi sıcaktı!
Sanki tam kırk yıllık dost gibi baktı!
Selvi dalı gibi, hem de çok şıktı;
Tahminimce yaşı, geçmişti kırkı…

Antalya’da bir partide biz bize!
Bayrakları çekip gönderimize!
Allah, Allah deyip hep Akdeniz’e;
At sürdük, doluydu her daim terki…

Arkadaşım, can yoldaşım Selami!
Sormayın hiç kaşı, gözü kelamı!
O asil bir Türk’tü, yaşar İslam’ı;
Lara’daydı işi evi ve barkı…

Şimdi O’ Lara’da, bense Gökçe’de!
O asfaltta gezer ben has bahçede!
Selamlaşırız hep, aynı lehçede;
Benim başta şapka, onunsa börkü…

Karaman-2025/09
Halil Şakir Taşçıoğlu

* EDEBİ PORTRE...