1
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
111
Okunma
o kadar çok çevre yaptimki bir baktım hepsinin yanında farklı bir insanım dedim bı anda bu ben değilim yüreğime dokunan bir sohbet derdimi anlatacagim biri yok burda beni benden iyi kim anlar dedim ve boş kalabaligi attım içimden dolu dolu yalnızlık geçiriyorum kitap okuyup film izliyorum sevdiğim şeyleri araştırıp bilgiler öğreniyorum şiirler yazıp hayvanları seviyorum günes bir parlak etraf daha kalabalık ama bı o kadar sakin sanki yalnızken
Kalabalık dediğin,
Bazen çorak bir çöldür;
Ortasında yürürsün,
Ama bir damla huzur bulamazsın.
Yalnızlık ise,
Kimi zaman bir bahçedir;
Toprağı sessizlikten,
Meyvesi hakikatten beslenir.
İnsan kalabalıkta kendini yitirir,
Yalnızlıkta ise yeniden bulur.
Çünkü iç ses,
Ancak sessizliğin derin kuyusunda yankılanır.
Boş kalabalıklar sana maske giydirir,
Ama dolu yalnızlık ruhunu çıplak bırakır;
Ve işte o çıplaklıkta,
Hakikatinle yüzleşirsin.
Bir insan bin kişi arasında eksilebilir,
Ama tek başına Allah’la
Kâinat kadar genişleyebilir.
O yüzden ben seçerim,
Kalabalıkların gürültülü hiçliğindense,
Yalnızlığın sessiz sonsuzluğunu.
Boş kalabalıklardansa dolu yalnızlıkları seçmeniz dileğiyle...
5.0
100% (3)
Cevap Yaz