0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
23
Okunma
Belki sen,
Bu yazdıklarımı başka bir yerde okursun…
Gülüşlerin gibi neşeli,
“Bir zamanlar” derken,
Ya da bizi anımsayarak.
Ben seni anlatmak istedim,
Ya da seni yazmak.
Bil ki;
Yaşamak eğilmişti inan önünde,
Ama kalp kırmadan yaşamak
Sığmadı işte bu hikâyeye.
Açtığın kanatlarına yetmedi sözlerin,
Hani seni dinlerken vardı ya
Bizim bilmediklerimiz,
Bak yarım kaldı hikâyemiz.
Nasıl bekler artık ümitler,
Ya da verdiğin müjdeler?
Ali’nin kavuşturduğuna şükretmeler…
Bitir hikâyeni,
Seni bekliyoruz:
Kavruk bir rüzgârın esintisinde,
Bir çayın deminde,
Bir ana sohbetinde.
Ağlıyor güzün yaprakları,
Üşümüş bir çınarın altında.
Ölüm neden bu kadar rahat,
Bilmem…
Senin kollarında.
