yağmur iner
 tenimde titreşir
  her damla bir kapı aralar
   içimde uyuyan gölgeleri uyandırır
    her damla,
      küçük bir galaksinin nefesi

avuçlarımda göller büyür
 her biri sessiz bir yıldızdır
  ışığını fısıldar bana
   tanımadığım benin derinliğinden
    her damla bir zaman zerresi
      her kıvrım,
        ışığın dans ettiği evren

bir kuş kanadı değdiğinde gölgeme
 dalgalar kıvrılır içimde
  deniz ve gökyüzü kucaklaşarak birleşir
   her kıvrım bir yıldızın rüyasıdır
    her dalga bir evrenin fısıltısıdır

dünya durur
 bulutlar nefesini unutur
  rüzgâr hafızasını kaybeder
   yalnızca kalbim
    bir deniz kabuğu gibi fısıldar
     unutulmuş bir dilde
      her fısıltı galaksinin şarkısı
       her sessizlik doğuştur

ben
 ne tamamen suyum
  ne tamamen gökyüzü
   bir damla olarak göğe yükseldim
    sessizlik bir ışık gibi parlıyor
     her damla bir evren
      her gölge bir öykü
       her nefes bir başlangıçtır

her damla
 kendi göğünü taşır
  her biri bir yıldızın sessiz nefesi
   her insan bir suyun aynasında
    yeniden doğar
     toprağın kokusuyla,
      görünmez ışıkla yıkanmış
       sessiz bir evrenin içinde
        her damla öykü anlatır
         her gölge şiir saklar

yağmur diner
 ama hâlâ akar içimde
  her damla bir şair
   her gölge bir kelime
    her fısıltı bir yıldız
     her damla yeniden evren yaratır
      her sessizlik yeni bir nefes olur

ben artık
 her damlada, her gölgede
  yağmurum, gökyüzüyüm, ışığım
   sonsuz bir damla
    yıldızların sessizliğinde varım
     evrenin nefesiyle birleşen
      her zerre bana dokunur
       evrenin şarkısında varım
        her damla bir nebula
         her nefes bir gökyüzü
          ve her şeyle birim

Hatice GÜZEN