0
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
124
Okunma
Meçhul İnsan
İnsan, meçhul bir varlık; kalbi düşmekte…
Münker misin, Nekir mi? Ruh üşümekte!
Dön de bak içine; say, sayabilirsen sevabı,
Kimi taşlar şeytanı, kimi bekler tavafı.
Ey sevgili! Kalbine kar mı yağdı?
Nar çiçekleri soldu; bahar mı kaldı?
Beni bana sorsaydın ya bir kere…
Haberimiz neden kaldı ellere?
Kerem, yanmak için Aslı’ya mı muhtaç?
Aslını bilen, hiçliği eder başına taç.
Uyan sevgili; bād-ı sabâ esti,
Ümit doğdu, zulmün zinciri kesti!
M.K
