24
Yorum
83
Beğeni
0,0
Puan
1847
Okunma
Bu sabah ıslak ve siyah duygularımla
başlıyor içimde her şey.
Yokluğunun izi,
avuç içlerimden belli oluyor.
Sustum,
ve ben o suskunlukta,
kendime kör,
kendime sağır kaldım.
Aynadaki solgun yüzümde
kendimi bulamıyorum.
Korktum.
Çünkü aynadaki ben,
benden daha kimsesizdi.
Kalemimden dökülen bütün kelimeler
şiir defterimin arasına düşen
unutulmuş bir yaz(g)ı gibi çırpınıyor.
Bu yaz akşamı,
anılarımı silmek için
ne kadar su gerekir,
bilmiyorum
yine de çabalıyorum.
Ve şimdi,
Kendimi bile tanımadığım bir akşamüstü
ellerimi yıkıyorum senden
kalan göz yaşıyla,
Aklımda hâlâ
keskin bir bıçak gibi
bıraktığın hatıralar.
Unutulmuş,
ama silinmemiş.
Bil ki sevgili,
ben sende
eksik bir şiir gibi kaldım.