sen ateşten korkan, ben ateşe meftun
söyle, nasıl çıksın bu vartadan mecnun?
dil yarasıyla hem suskun hem de vurgun
kederim kaplıyor büsbütün göğüs kafesimi..

aydınlık bir dünya için çıkmak gerek bu kabustan
hangimiz ağır yaralı, hangimiz sultan?
dehşetiyle bağrımı alev alev yakan
şehrin hüznü kaplıyor serkeş körpe yüreğimi..

dağlara yürümek lazım adanmış davalarla
her birimizin elinde hilal yıldız sancaklarla
yaradana maşuk içten dualarla
bitiremiyorum ciğerimi dağlayan sözlerimi..

bir seherin gün ışığı belirir garibin penceresinde
anlatmaya mecali yok aciz lehçesinde
her yanı tutulmuş bir zalimin pençesinde
avutamıyorum ağlamaktan kanayan gözlerimi..

bir vakit ecel kapıyı çalar zaman durur
misafirin şu zindanda son yolculuğudur
ruhun omurgası haysiyet ve onur
Rabbim canımı imanla al, verirken son nefesimi..