Hayatta hepimiz birer tohumuz aslında,
Kimi ışığa yürür, kimi karanlığa.
Kimi sevgi eker gönül toprağına,
Kimi nefret serper, dikenler arasında.

Bir çiçek açar bazen bir tebessümde,
Kokusu yayılır sonsuz bir ümide.
Bir diken çıkar bazen bir kelimede,
Kanatır yarayı, sızlatır yürekte.

Tohumdur kalırız, bizden geriye,
Bir iz bırakırız sonsuzluk diye.
Kimi şifa olur, kimi zehir diye,
Yolumuzu çizer attığımız niyetle.

Güzellikler çoğalır paylaşıldıkça,
Bir damla iyilik düşer damladıkça.
Toprağa düşen her sevgi kıvılcımca,
Yıldız olur parlar geceler boyunca.

Ne mutlu gönlüne bahar ekene,
Her gittiği yerde huzur serpene.
Sevgiyle yeşeren umut yüküne,
Diken yerine çiçek bırakan insana.

O yüzden unutma her an, her yerde,
Attığın tohum büyür bir gün, bir yerde.
İyilikle yoğrulmuş kalbin derinlerde,
Cenneti kurarsın daha bu dünyada.

@NURAL BEKTAŞLI