Sevgimi attım yırtık eski çuvala
Sevgini bakışını koydum yanına
Duygularımı da kör düğümleyip
Çözülmesin diye kâğıda sarıp
Yanına ruhumun acısını katıp
Aşkın közlenen ateşiyle yaktım
Geçmişten kurtulmaya çalıştım

Hüzün yağmurları yanaklarımda
Sert esmekte duygular rüzgârla
Yapışmış ruha inmişler ta derine
Kök salmışlar mazideki sevinçle
Sökmeye çalıştım tırnaklarımla
Tutunup kalan gönül çıkıntısında
Kederle küllerini toplayıp attım

Kapattım gönül kapısını dışarıya
Gömdüm kalan duyguları hırsla
Üstüne attım taşı kayayı çılgınca
Üstünü betonladım kötü kaderle
Karanın rengi üstüne çöksün diye
Boyadım belli olsun siyah hüzünle
Çıkmaması için defalarca baktım

Zemheri kışı yaşattım benliğimde
Üstüne karlar yağdırdım metrelerce
Gözden düşen yaşı yanaktan önce
Uçup kaçmasın sevginin kalanı diye
Buzlayıp dondurdum kapak üstünde
Çözülmemek üzere hırsla öfkeyle
Eskinin kalanını yıktım yok ettim