Ne derler bilirsin:
“Zamanla unutur, gidersin.”
...
Bataklıktaki yansımamla,
Birkaç soruma sessizlik varıyor.
Çiçek, güzel diye her şeyi güzel sanıyor.
Göz yağmuru seni, gördüysek ilk bizde var, değil mi?
Ne yapsam gitmiyor,
Boğazı sıkan elleri hissetmemek için yalan söylüyor.
Bataklıktaki yansımamla,
Kendi kendimi mahvediyorum.
Ama ben, yine ben... parlıyorum.

Kaç bana, kaç insana yoruldum, bilmedin,
Şiirlerimi kimlerden gizledim.
Şimdi anlıyorum ki:
Aşkım dolsa sana sığmaz; dökülür.
Yağsa gökten, yüreğin emmez; tükürür.
Aşkım konuşsa sana bir yabancı; bir sessiz.
Sizin dilinizi de ben bilmem; içi boş deniz, dilsiz.
Gelse yâr dediğiniz, önünüzde otursa,
Sadece fotoğrafına bakıp iç çekersiniz.
Güneş doğsa, perdelerin arkasına gizlenirsiniz.

Sevin bilmediğinizi, sevin tanımadığınızı.
Açın bir şarkı, sözleri sizden ağır.
Sev gülüşünü, solacak.
Sev gözlerini, kapanacak.
Sev saçlarını, dökülecek.
Sev bedenini, çürüyecek.
Sus, dur uzakta, zaman sizi bitirecek,
Ölüm, itiraflarınızdan önce gelecek.
Aman neyse, ölüm değil de aşk korkutur sizi,
Sözde sevdiğiniz bir kemik, bir deri.
Sizce aşk bir su birikintisi mi?
Yazdığım dizeler, sözde aşkınızdan derin.
Açın bir şarkı, iç çekin,
Tamam, en büyük acı sizin.
Gözünüzün önündekini bile göremezken
ruhu nasıl seversiniz?
Deli âşık değil de, en s*lak sizsiniz.
Yalanlarınız gelmiş geçmiş.
Yıllar sonrasında pişmanlıktan ibaretsiniz,
“Keşke”lerden ileri gitmezsiniz.

Şimdi ne aşk sizi arar ne siz,
Yalnızlıkta, sessizce ölümü beklersiniz.
Yansımanızı görmemek için
Biriktirdiğiniz su birikintilerine de körleşirsiniz.
Şimdi ağlama vakti ama inkâr edersiniz,
Siz kendinizi bile bilmezsiniz.
Kendinize bile değer vermezsiniz.
Ama biz solmadık, hâlâ parlıyoruz.

Ne derler bilmezsin, duymak istemezsin.
Boşvermeliyim, sen de belki onlardan birisin.
Bizim karanlığımızda gördüğüm
Güzel, parlak bir “biz.”
İstemeye bile değmez miydi?
Benim okyanusumda gördüğün,
sadece bir su birikintisi mi?
Boğulmaktan korkarsın ama
diyorum: Sana aşkım dolmaz, taşar.
Boğulacak kadar değilsin.
Şimdi ayrılıkla sonsuzluğu birlikte getiren ölüm bile,
Birleştiremez bizi.

Her şey değişti sandım,
Duvarlar hâlâ yıkılmamış.
Geçiştirmek kolay.
Kırıldıysan, bana değil aynaya bak.
Sen su birikintilerini izle uzaktan.
Ben de bu aşkı taşıyabilecek
bir ruhu ararım ufaktan.

Baktığım her şey güzel sandım ama
Her şeyde bir ben varmış.
Herkeste gördüğüm bensem,
Yalnız mıyız?
Bende gördüğün sensen,
Kaçmamalısın, onu yaşat.
Her yanını sevgiyle donat.
Yapabileceğimiz başka bir şey kaldı mı ki?
Ölümümüz bile birbirimizden habersiz.

Böyle mutlu musunuz?
Böyle mutlu musun?

- 04.08.2025

Beyaz Kelebek