Kıymayın Hatay’ıma, yeter artık ağladı
Tarihiyle, taşıyla nice asır dayanmıştı
Bir gül gibi solmasın, bir anne gibi susmasın
Bu vatanın kalbidir o, kıymayın Hatay’ıma


Bir sabah sarsıldık, yer gök paramparça
Bir şehir değil sadece, umutlar gitti yavaşça
Her ev bir mezar oldu, her sokak sessiz şimdi
Ama hâlâ nefes var, hâlâ biz buradayız, bitti mi?


Bir ezan yankısı duydum, küllerin içinden
Bir çocuk sesi fısıldadı: “Ben yaşıyorum yeniden”
Toprağa düşen her gözyaşı, fidan gibi yeşerir
Hatay ölmez, Hatay bekler, yüreğiyle direnir


Kıymayın Hatay’ıma, yeter artık ağladı
Tarihiyle, taşıyla nice asır dayanmıştı
Bir gül gibi solmasın, bir anne gibi susmasın
Bu vatanın kalbidir o, kıymayın Hatay’ıma


Ne kültürü unutur, ne kökleri kurutur
Her inanç aynı sofrada, kardeşlik burada oturur
Sadece binalar değil, yürekler çöktü o gün
Ama biz yeniden kurarız, yeter ki dokunma dün’üm


Kıymayın Hatay’ıma…
Bir daha düşmesin karanlığa…
Sesimiz olur bu türkü…
Hatay için, insanlık için…
Kıymayın Hatay’ıma…