Yedi iklimin duasında saklıydı ismin,
Kalplerin kilidi, gözlerin nûru.
Uykusuz gecelerin sabahıydın sen,
Mazlumun umudu, zalime korku.

Tahta değil, tahtaya yazılan yazıya bindin,
Kırık haritalarda kaderi tamir ettin.
Harici fitneye sinen bir akıl gibi,
Zulme karşı set, hîleye kalkan ettin.

Devran dönerken yıkıma yelken açmış,
Sen, o dalgalar arasında durdun.
Her cümle tuzaktı, her dost pusuda,
Sen sabrın yüreğinde yârle yoğruldun.

Kırân yıldızının izinde yürüdün,
Sâhibkıran unvanı boş değildi.
Zamana karşı dimdik duran bir hâfızaydın,
Zulmet gecesinde tek kandildin.

Panislâmizm deyip küçümsediler seni,
Oysa sen ümmetin kalbine çizgi çektin.
Telgraf tellerine dualar doladın,
Her kıtada bir mazluma ses ettin.

Ezanı susturmak isteyenlere inat,
Sen Mekke’ye, Medine’ye kilit oldun.
Kutsal beldelere altın raylar döşedin,
Kalbini oraya, ruhunu yâd ettin.

Petrolü koklayan çakallara karşı,
Toprak değil, izzet savunmaktı derdin.
Kudüs’ü bir mühür gibi sakladın,
Siyonist rüyaya cevabın: "Satmam!" derdin.

Kimse anlayamadı seni o çağda,
Zira gözleri perdeli, kalpleri suskun.
Ama tarihin terazisinde ağır basan,
Sensin efendimiz, abdeste durmuş ordun.

Sen tahttan değil, kalpten indirildin,
Ama tahtlar çöker, kalpler baki.
Sürgün değil o Hicaz’a hasretin,
Aşkla çizilmiş bir hicran hâli.

Yıldız’da doğdu bir devletin son duası,
Yıldız Sarayı’nda yandın durmadan.
Cihân sana dar geldi, sen Rabbine darılmadın,
Zalimlere küstün, mazluma yar oldun.

Cennetmekân dediler, haklıydılar elbet,
Senin derdin cennet değil, ümmetti.
Ne gam ki yaşın gülmedi,
Çünkü ağlaman bile ibadetti.

Ey Zamanın Sâhibkıranı,
Ey Abdülhamid Han!

Gölgen düşer hâlâ yüreğimize,
Her haritada, her secdede sen varsın.
Zamana karşı koymuş iz bırakanlardan,
Adın, sancak gibi dalgalanır bak hâlâ asrın!

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(27 Temmuz 2025)