Her şey boş, ne sevda kalır ne dost,
Yorulmuş kalbim, taşıyamaz bu kadar yükü…
Gülmek yalan, umut kırık,
Bu dünya sahte bir oyun…
Her şey boş…
Bir tek acı, gerçek olur sonunda…


Dünya döner, ben yerimde sayarım,
Kime güvendimse sırtımdan vurdu…
Aynaya bakamam, yabancı gibiyim,
Kendi gölgeme bile kırgınım artık.
Giden gitti, kalan sustu,
Bir tek dert konuşur içimde…


Her şey boş, ne sevda kalır ne dost,
Yorulmuş kalbim, taşıyamaz bu kadar yükü…
Gülmek yalan, umut kırık,
Bu dünya sahte bir oyun…
Her şey boş…
Bir tek acı, gerçek olur sonunda…


Bir zamanlar gülerdim sebepsiz,
Şimdi suskunum, sebepsiz değil…
Ne para, ne şöhret, ne sözler yeter,
İnsanı insan eden bir tek "değer".
Ama o da yok artık,
Kırılmış bir aynayım elimde kalan…


Söyle be hayat, neyin kavgası bu?
Ölüme giderken bile yalnızız biz…
Gülene güldük, inandık yalanlara,
Sonra dedik ki:
"Her şey boşmuş aslında…"


Her şey boş, ne aşk kalır ne hayal,
İçimde bir enkaz, adı geçmiş zaman…
Gülmek unuttum, sevmek zor,
Dünya dönsün dursun, ben yoruldum artık…
Her şey boş…
Bir tek gerçek: yalnızlık…