1
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
154
Okunma
Bir şehir, kömür yutmuş ağaçları,
kara duman, göğe değen ince sızı.
köklerinden koparılmış her nefes,
nasıl sussun bu yangın, bu kafes?
kuşlar sustu, rüzgar esmez oldu,
her damla su, ateşe kurban oldu.
bir orman ki, dilsiz ağıt yakıyor,
kül rengi toprak, kanımı akıtıyor.
yeşil vardı, şimdi gri bir hüzün,
her yanımdı, her yanım kömür güzün.
gökyüzü ağlar, bulutlar çaresiz,
bir yitik umut, bir yanık belirsiz.
hangi el kesti bu can damarını?
hangi alev yaktı bu yeşil barını?
her ağaç bir ömür, her dal bir nefes,
şimdi her yer, dipsiz bir enkaz, sessiz.
toprak küser, su küser, hava küser,
kalbimde bir yara, usulca tüter.
cemre düşmez artık bu viraneye,
gözlerimden yaş akar, boşluklara.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz