çıldırtan sessizlik
çaresizlik meğer bir hiçmiş
ağlatamadım yüreğimi
şöyle kan kırmızısı gözyaşlarıyla
vurun kalbimi kocaman kurşunla

gazze de
sabah erken iş başı yaparken ölüm
çarmıhta çivi yarası gibi açılıyor
her gün sabahın gözü
öfkeli bir namlu gibi nasırlı elleri
henüz göbeği kesilmemiş çocukların
bitmeyen bir intikamın acısını çekiyorlar

bir nefesçik yaşamak için
bir yıldızı kucaklamak için
her gece ağlıyorlar için için
ağlıyor gazze
ağlıyor filistin

ve insanlığın körelen vicdanı gibi
kabuk üstüne kabuk bağlıyor
her gün akşamın yarası
ölümün, tanklarla, roketlerle
silahlı birliklerle talim yaptığı yerde
asıl hayattır
provasını yapan

ağıtlarınca selam olsun
gökyüzünün mavisine
çocuklar yetim diye sevilsin
anneler öksüz diye emzirsin sabileri
çiçekler gazze niyetine koklansın
her nefes gazze olsun
filistin olsun her çığlık

bilinen, bilinmeyen
bütün acıma biçimlerini öğren
gazzeli çocuk
o kuzucuklara acı
yakup oğlu yusufun
günahkar kardeşlerine acıyıp da
kanat germesi gibi

dünyayı yeniden paylaşalım, demiyoruz
herkes çalıp çırptığını
çıkarıp masaya koysun
kolu, kanadı,
ağzı, burnu, gözü, kaşı
aklı, ruhu, yüreği
özellikle de ciğerlerini
her kimdeyse
çıkarıp yerine koysun

gazzeye yürüyelim
her bir yanı gözyaşlarıyla ıslanmış
ağaçları kanla sulanmış kente
tekbir sesleriyle tekrar şenlesin sokaklar
bitmiş olan umutlar alevlensin
iman, özgürlük uğruna
vatan bayrak din uğruna
yeminler verelim
dönmek yok
asla bu yoldan

ey gök yüzünün toprakla birleştiği yer
temmuzların çığlık çığlığa
ağustoslara dönüştüğü beldeler
ey şehit kokan sokaklar
kim ,söylesene kim
ve neden vuruyor seni
oysa ne kadar çok oldu yıldızlarına bakmayalı
haberin yok mu
bilmiyor musun
her gece yarısı nasıl kurşunlandığımı
ben sana ağlıyorum
sen kime ağlıyorsun
gazze

redfer