Yazar Aydın Benli...
Yalandı…
Her şeyin yalandı… uyarmıştım kızım düşme, konuş işte susma… yok yok yoook

Seni seviyorum, değişirim… yalandı,
Yine kâh beliğin dilime dolandı.
Villamız olacaktı, falandı filandı,
Koynuma aldığım kadın değil, yılandı.

Her sabah telefona bakar “selam” yazardın,
Yemeğini yine yedin diye bana kızardın.
Mesajıma geç cevap versem beni üzerdin,
Çayyolu’nda, Çankaya’da mağazaları gezerdin.

Artık arama, yazma, ağlama bana,
Senin için dua etmem bile günah valla!
Göm geçmişini aynalara, cilala yalanla,
Ama sakın adımı anma, kirletme adımı da!

Uyarmıştım kızım, piyasaya düşme,
Eskortsun işte, saklanma, susma!
Sözlerin sahteydi, ruhun boşta,
Gönlümde aşk değil, ihanete koşma!

Gözümde bir damlaydın, şimdi toz değilsin,
Dün “aşkım” derdin, bugün yabancı gibisin.
Para bitince ben değil, sen değişmişsin.
Aşk bitti yârim… yarım kaldı hayalin.

Hani hayal kurardın, sorar beni yorardın,
Eskiden güldün şimdi sarardın, soldun.
Evimin prensesi olacaktın, şimdi sen ne oldun?
Yooook yok… sen zarardın, şimdi ziyan oldun.

Ziyan oldun…
Aşk sandım seni, meğer…
Yalandın.
Aydın Benli