Saygıdeğer Öğretmenim,

“Düzen Boşa Bozulmadı” şiiriniz, sadece bir metin değil;
yürekle yazılmış bir direniş,
adalete bir ağıt,
ve
insanlığa atılan sağlam bir tokat gibiydi.

“Aslanı çakala boğduruyorlar” derken, biz sustuk, siz söylediniz.
“Cahil kalsın aklı, ermesin diye” diyerek de çağın karanlığına bir meşale yaktınız.

Hani bazı şiirler vardır ya,
sadece okunmaz, yaşanır.
İşte bu şiir de öyle.
Sanki bir Anadolu sabahında uyanmış da,
önce gazete başlığında sonra vicdanın çığlığında bulmuşuz bu dizeleri.

Kaleminizin cesareti, yüreğinizin dirayeti daim olsun.
Sözünüz keskin, gönlünüz hak yanda kalsın.
İyi ki varsınız Öğretmenim…
İyi ki bu çağın suskunluğunu bozanlardan birisiniz.

Saygı ve hürmetle,
Peei Feride

Ne yazık ki, etrafımız tarih bilmeyen cahillerle doldu, Ortadoğu gibi riskli bir alanda sapasağlam durmamızı sağlayan, sağlam temellerle cumhuriyetimizin kurucusu bu toprakları bizlere emanet bırakan Mustafa Kemal Atatürk'ün ardından, 100 yıldır hiç kimse bir karış toprağımıza el uzatamadı ,eski sistem işe yarasaydı koskoca Osmanlı çökmezdi. Hiçbir emperyal devlet Türkiye'mizin ulus devlet modelinden hoşlanmaz, hepsi parçalayabileceği bir yapı ister. Hepimiz elbette kardeşiz ülkemiz tüm unsurlarıyla güzel ama bu yapımız bozulursa mutlaka bizi parçalamak isteyecek maşaları her zaman bulurlar. İster kabul etsinler ister etmesinler devletimizin kurucu unsuru Türklerdir, Cumhuriyetimiz bizim en büyük güvencemizdir ve ona sahip çıkmak, dilimizi demokrasimizi, bütünlüğümüzü ve Türklüğümüzü korumak zorundayız, hiçbir şey için geç değildir...
Güne gelmesini dileyerek kaleminize duyarlı gönlünüze sağlık Bahri Bey...

Kendini unutup kula kul olmuş,
Sözleri herkese büyük zul olmuş,
Bütün dünyaları para pul olmuş,
Dünyayı çantaya sığdırıyorlar.


//Artık yalnızca köleler var ve bu kölelik içinde birileri paranın, ötekiler ise parasızlığın kölesi durumundalar. ULUS BAKER//

Ne oldu, insanlar şimdi ne hale geldiler.? Yoksulluk, çaresizlik, umutsuzluk dünyada egemenliğini sürdürüyor. Cep delik, cepken delik, kalmadı metelik. Ağır bir tablo var. İnsanların Allah yardımcıları
olsun, ip üstünde yürüyen cambaz gibi düşmemeye çalışıyorlar.
Yıllardır söylenen boş lafların ekmeğe sürülüp yenilemeyeceğini
anlamışlar mıdır.? Yoksa; yaşanan bunca kahredici olaylar, haksızlıklar,
ve çekilen ıstıraplar içinde nasıl uyuşuk, uyuyan ve tepkisiz halindeler mi onu da anlamak zor. Bütün anlamların içi boşaltılmışken yüreğinizin sitemine katılmamak mümkün değil.
Hece şiirinde farklı imzasınız. Yine özünde derin anlamlı, hani şu hayatı irdeleyen yanınız yok mu.? Vur bakalım gerçeklerin bam teline, sorgulu dizelerde işlenen sitemli şiir.
Yazan yüreğinizi içtenlikle kutluyorum.
Saygıyla.