0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
60
Okunma
Dil, bir zamanlar sustu,
Kendi köklerinde kayboldu.
Harfler birbiriyle konuşmaz oldu,
Kelimeler yorgun, cümleler kırık dökük.
Ama kalbimizin derinliğinde,
Bir kıvılcım uyandı sessizce.
O kıvılcım, kadim sözlerin ruhuydu,
Tarihin damarlarında akan bir nehir gibi.
Dilde diriliş, sadece kelimelerin uyanışı değil,
Aynı zamanda ruhun kendine dönüşüdür.
Yazdıkça, yeniden doğduk,
Okudukça, geçmişin yankısını duyduk.
Her harf bir çağrı,
Her cümle bir umut,
Ve her şiir, yeniden dirilişin manifestosu oldu.
Biz, kelimelerle savaşanlar değil,
Kelimelerle barışanlardık.
Dilde diriliş,
Toprağın altında uyuyan tohumların
Baharla birlikte açması gibidir.
Ve biz,
O baharın müjdecisiyiz.
HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(12 TEMMUZ 2025)
5.0
100% (1)
