ANAMA
Bu şiiri sana yazıyorum
Acılarını gömerken şafakla birlikte Doğan güneşle sarılırdın Körpecik bedenimize Sende gülerdi ağlayan gözlerimiz Tırnağınla kazardın anaç toprağı Aç karnımızı sen doyururdun Anne Geceleri uyumaz uykularını bölerdin Sütün bol olsun diye acı soğanı yerdin Bizi emzirir beslerdin Anne Yılların yorgunluğu Haps olmuş üzerine Beyazlaşmış saçların Dalıp dalıp gidersin Beklediğinmi var kimi ararsın Anne Vurgunum hasretine içim öyle sızlıyor Söylediğin niniler, kulağımda çınlıyor. Hasta olmuş bedenin Hergün yolmu gözlüyor Gelmeyenmi var! Ağlıyormusun Anne. Anlatırdın ya! Güneşe serermişsin bize olan sevgini. Yüreğini parçalar,bizi korurdun Anne. İçine kazımıştın dokuz parça canını Her birine ayrı bakardın Anne. Anlatamam seni dizelerimle, Azgelir sayfalar yetmez mürekkep Çok yorulmuşsun,benzinmi solmuş Sana minettarım özümsün ANNE. Şair engin böyle tutuldu kaldı Titredi kalemi,yaşlı gözleri Sürekli baktığı üç fotoğrafı Her birine seni sakladı ANNE. ENGİN YILMAZ dünyadaki bütün annelere armağan olsun |