Ey yiğit!
Adın gökte yazılıdır,
Kutlu bir davanın sancaktarıysan,
Baş eğme yıldızlara bile.

Köklerin Alparslan’dan,
Bakışların kartalın yırtıcı sabrındaysa
Bilesin;
Bu yürüyüş, sadece bir savaş değil
Bir secde,
Bir teslimiyet,
Bir ölümsüzlük arzusudur.

Bala yârine kavuşmadan
Cihanı fetheden Fatih’tir özün;
Abdülhamid Han gibi kalbine kur kurşunu,
Yine de düşürme devleti dizlerinin üstüne.

Her yiğit, bir teşkilat kadar sükûnetli,
Bir eren kadar suskun olmalı,
Zira sükût;
Kainatı kuran yemin gibidir.

Ve sen uç beyisin,
Hudutların muştu taşıyan dilisin,
Adımların cihan haritasına işlenmişken
Geri dönmek yok,
Çünkü her geri duruş
Bir hâneye sığınan ümmete ihanettir.

Kutlu zafer, kanla değil,
İnançla, adaletle, teslimiyetle kazanılır.

Semâ şahidimiz,
Kanun defterimiz,
Cihan hâkimiyeti emanetimizdir.

Ve bir gün,
Bir cengaver toprağa secde ederken
Aynı toprak sana bayrak olur.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(9 TEMMUZ 2025)
(Sancağa mühürlenen her kelime, bir cihan devletinin duasıdır.)